Het is best vaag dat ik in mijn eerste post anderen adviseer om "uit de band te springen" omdat dat zo leuk is om te doen, terwijl ik er zelf verschrikkelijk slecht in ben. Ik heb niet echt het gevoel dat ik 'leef'. Dat is denk ik de beste manier om het te omschrijven..
Ik ga naar school en daarmee is de halve dag al gevuld, dan kom ik thuis en ga ik wat niksen op de computer, rondhangend op Hyves, Twitter, Facebook en Quizlet, dan is het zo'n beetje tijd voor het avondeten en moet ik daarna echt aan m'n huiswerk (en eigenlijk doe ik mijn huiswerk ook niet zoals het hoort) en kijk ik soms wat tv en computer ik nog wat meer. In de weekenden moet ik soms werken en soms spreek ik met vrienden af. In de vakanties is het niet heel anders behalve dat ik dan niet naar school hoef.
Er gebeurt niet écht iets. Natuurlijk is het wel leuk met vriendinnen op school, maar dat duurt niet zo lang, want dan moeten we weer opletten, of weet ik veel wat.
Ik wil echt een keer helemaal los gaan en me nergens druk om maken of nadenken over wat de gevolgen ervan zullen zijn of op tijd stoppen omdat ik de volgende dag nog iets moet. Het punt is dat mijn vriendinnen zijn geloof ik niet zo, die zijn meer op school gericht. En ik denk niet dat ik dat in mijn eentje durf, daarbij lijkt het me ook gezelliger als je zoiets met iemand samen doet. Ik weet ook niet hoe ik dat zou moeten doen...
Hoe typisch, kom ik dit tekstje tegen op het moment dat ik even een pauze hou met dit bericht typen:
"And in the end, it's not the years in your life that count. It's the life in your years."
- Ralph Waldo Emerson
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen, met mijn leven, met alles. En ik denk dat ik tot die tijd maar een aflevering van Pretty Little Liars ga kijken, misschien wat huiswerk voor wiskunde maken en schetsen voor bv creëeren. Jullie/je/whatever zal vast wel merken wanneer ik weer mijn gedachten op een rijtje probeer te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten