I <3 Crossfade

en binnenkort komt er een nieuw nummer van Paramore uit <333

i like it (:

Dear Nemo,

I know I've said I'd never keep a diary or that a blog isn't my kind of thing and that I would eventually neglect it, but sometimes I just feel the need to talk to someone, although I don't even know if there's really someone  actually listening, or in this case reading, or if someone cares about what I write or say. 

Hmmm... Nemo... I guess everyone has a Nemo at a point in life, when they just need a nobody, a person that doesn't exist, to talk to or something.

These past two and a half year I've felt good. I was happy with who I was and what was happening, although that wasn't extremely exciting, it was just good.
But lately I've been starting to feel like I felt more than three years ago, well I guess this is the same feeling. It's like everybody around me is better, it doesn't matter in what way, and I need to measure up to them, which I most definitely can't. Sometimes it's a bit like jealousy: then I feel jealous because those people are the way they are and I don't have one of their characteristics or their way of behaving, of which I think might sometimes be better than mine.
I don't like this feeling. It's not how I want to feel, how I used to feel.
It's just so weird. It just came out of nowhere. The year started okay, good, but as it progressed the feeling started haunting me and lately I can feel its presence almost all the time. When it's not 'attacking' me, if you know what I mean, I can still feel it lingering near, waiting for a time to 'attack'.
There's not much I can do, I guess... nothing but hoping it'll go away soon. I should just try to make the best of it and try to ignore the feeling, try to live like it isn't there and try to live like myself.

I don't know if I'll publish this... What do you think, Nemo, should I go for it? Haha, I shouldn't be asking you this, because you're no one. This is a letter to no one, to Nemo.

You know, sometimes I wonder if I'm just something weird and the whole world around me, everything and everybody included, are part of my fantasy. Man, what a fantasy I would have if I made the whole world around me up.
But that probably isn't true. If it were, I'd probably be able to do anything (im)possible or whatsoever, but I can't.
There's a bigger chance that there's a puppeteer somewhere, or a playwright, who decides what we're doing. That we're just mechanisms in his big machine he called 'Earth'.

Nemo, I think I'll just publish it, there's not really much that can happen if I do, right?

Well, I think I'll write you another time. You'll know when I do.

Love,
Someone who's a little confused.

Lies.

First draft:

Goodbye,

Is what you said.

Come back,

Is what I pray.

I won’t leave,

Was your promise.

Don’t lie to me,

Is what I asked.

But now you’re gone and I’m here.

Final draft:

I love you,

Is what you whispered.

Don’t lie to me,

Is what I asked.

I’ll never leave you,

Was your promise.

Goodbye,

Is what you said.

Please come back,

Is what I cried.

Silence,

Is what was left.

‘Cause now you’re gone and I’m still here.



ohja!

voordat ik deze prachtige droom die ik afgelopen nacht heb gehad, ben vergeten, post ik hem maar effe hier! =D

We (mijn klas) zaten in een lokaal en toen kwam onze gym docent binnen en bleek dat hij onze Duits docent was. Toen moesten we naar een ander lokaal, dus gingen w enaar de 3e verdieping.
Kim en ik zaten voor het bureau van de docent. Hij ging even weg en kwam toen terug met een doos vol met cd's. Hij pakte en klein, écht miniatuur boekje, erbij en liet een paarse pagina aan Kim zien. Hij zei tegen d'r dat zij tegen de invaller, die we het volgend uur tijdens een luistertoets zouden hebben, moest zeggen dat we die bladzijde nodig hadden of zoiets. En dat terwijl die invaller opeens naast hem stond.
Toen ging de bel en bleef ons groepje eventjes zitten. Daarna stonden we op en toen we naast de tafels stonden, zat opeens een meisje uit onze klas op Kim's plek, wat raar was want we hadden d'r niet aan zien komen. De invaller ging naast dat meisje zitten.
Toen besloten Kim en ik op zoek te gaan naar Aranka! We gingen naar de eerste verdieping en daar stond ze bij lokaal 11 te wachten, maar net op het moment dat wij eraan kwamen, liep ze samen met een meisje de andere kant op. Dus wij gingen erachter aan en riepen "LAURA!". Het meisje naast Aranka bewoog wel of zo, maar toen beseften we dat we eigenlijk "ARANKAAAAA!" wouden roepen, dus deden we dat. Daarna haalden we Aranka en het meisje dat eigenlijk geen Laura heette, huppelend in en gingen we voor ze stil staan. En toen keek Aranka ons raar aan.
EN TOEN. hoorde ik opeens de eerste tonen van:

en dan dat gebrom dat je in het begin hoort :'D

en het werd op de gitaar gespeeld, so I thought "heeeeeeee! Michael is aan het spelen!" dus ik rende naar het grote trappenhuis en keek naar beneden en daar zag ik Niels losgaan op een roodzwarte gitaar waarvan ik dacht dat het wel die van Michael was.

THE END.

ik werd wakker en dacht 'whaaaaaaaaaaaattefaaack?' :')

13 september :D

jaaa, ik heb er zin in <3

wantwantwant waar ik vandaag achter gekomen ben! AVRIL KOMT NAAR NL <333333

op 13 september dus ^^

en ik ga, of courseeeeeeeeeeee <3

en aangezien vadertjelief denkt dat het vrijdag om 11.00 uur al is uitverkocht (voorverkoop begint dan om 10.00 uur) gaat hij een kaartje voor me bestellen, woohooooo :3

eigenlijk moet ik nog wel iemand vinden om mee te gaan, want dat is wel wat gezellig, maar ik zie nog wel ^^

okee, einde bericht dat eigenlijk te veel <33333333 bevat, maar IK HEB ER ZO'N ZIN IN <3333

oh, en als echte afsluiter een filmpje dat ik heb gemaakt bij het vorige concert (:

Mijn paps is vaag.

Jep :'D

Komt 'ie net m'n kamer binnen: 'Hoe zit jij met je huiswerk?'

'Hoe bedoel 'ie?'

'Zou je het voor het eten af kunnen hebben?'

'Uhm... hoezo?'

'Zou dat kunnen?'

'Nou... uhm... ik moet nog schetsen voor bv maken en uh.. hoe laat denk je dan dat ik er weer aan kan?'

'Op z'n vroegst een uurtje of half elf.'

'... Wat wil je doen dan?'

'Ik heb gewoon een ideetje.'

'Ooooh, wil je naar de bios?'

'Uhu.'

'Welke film dan?'

'Ik ga niks zeggen tot ik het overlegd heb met het hoofdkantoor (moeders). Geef nou maar gewoon gas en zorg dat je zoveel mogelijk af hebt voor het eten.'

'...'

En toen ging die weg D:

nou, ben benieuwd :') ga dan toch maar even wat voor frans leren en iets van bv of wiskunde doen, ik zie wel :'D sowieso moet dat eerste gebeuren. ik zal wel laten weten wat we nou gingen doen :'DDD

~.

Darlin
You’re hiding in the closet once again
Start smilin
I know you’re tryin
Real hard not to turn your head away

Pretty darlin
Face tomorrow, tomorrow’s not yesterday
Yesterday
Oh, oh

Pretty please
I know it’s a drag
Wipe your eyes and put up your head
I wish you could be happy instead
There’s nothing else I can do but love you the best that I can.
Yeah yeah yeah yeah

Darlin
I was there once a while ago
I know that it’s hard
To be stuck with people that you love
When nobody trusts

Pretty please
I know it’s a drag
Wipe your eyes and put up your head
I wish you could be happy instead

There’s nothing else I can do but love you the best that I can.
Yeah yeah yeah yeah
That I can
Oh

You’re not the only one who through it
I’ve been there alone and now so are you
I just want you to know, want you to know it’s not your fault.
It’s not your fault.
Oh, Oh
Your fault. Your fault.
It’s not your fault.
Your fault, your fault, your fault.


Pretty please
I know it’s a drag
Wipe your eyes and put up your head
I wish you could be happy instead
There’s nothing else I can do but love you the best that I can.
Pretty please
I know it’s a drag
Wipe your eyes and put up your head
I wish you could be happy instead
There’s nothing else I can do but love you the best that I can.
Yeah yeah yeah yeah
That I can
Oh

Darlin
You’re hiding in the closet once again
Start smilin

Mr. Nobody is en blijft een fantastische en fascinerende film.

I might drive myself insane (:

yep.
I'm so good in making up scenarios and 'what if...' situations and then I always think, damn, stop it, this is bad for you, you need to keep real and what you're thinking about is never gonna happen anyway!buuuuut... I can't help it... I keep thinking about those things and then I get hopeful about some things, of which I know so well that they'll never ever happen, I just know they won't...

I sit alone and watch the clock

Tryin' to collect my thoughts

All I think about is you

And so I cry myself to sleep

And hope the devil I don't meet

In the dreams that I live through

<3

Gewone Dag.

Together by myself (:

Just a day, just an ordinary day.

Het was een gewone dag, net zoals alle voorgaande dagen. Lachend keek het gewone meisje naar het meer dat voor haar lag terwijl de wind voorzichtig met haar donkerbruine haren speelde. Met een goed rapport had ze het jaar afgesloten en een geweldige vakantie kwam haar tegemoet.
Het meisje stond op uit haar kleermakerszit en pakte haar fiets. Genietend van de zon fietste ze langs de gewone weg waar ze al zo vaak langs was gefietst.
Plotseling, viel haar oog op een gewone jongen die op de gewone steiger bij het meer zat. Ze probeerde weg te kijken maar haar blik werd teruggetrokken. Zou ze naar hem toegaan? Ach, waarom ook niet.
Ze stapte af en zette haar fiets tegen een gewone gele vuilnisbak om hem vervolgens op slot te doen. Daarna liep ze langzaam, bedachtzaam, naar de gewone jongen toe.
“Hé,” zei ze tegen hem toen ze naast hem stond. Hij keek op. De adem van het meisje stokte even. Zijn gewone, maar wondermooie groene ogen waren betoverend. “Hallo,” antwoordde hij. “Kom toch naast me zitten,” zei hij op een vrolijke toon terwijl hij naast zich klopte.
Het meisje lachte haar bekende gewone, maar leuke glimlach en liet zich naast hem neerzinken. “Heb jij ooit zo’n gewone dag meegemaakt?” vroeg de gewone jongen met de mooie ogen aan het meisje.
“Nog nooit zo gewoon maar toch zo mooi,” was het antwoord van het meisje. De jongen glimlachte naar haar en een gelukzalig gevoel verspreidde zich door haar hele lichaam. Ze wist dat het voorbestemd was dat ze deze jongen moest ontmoeten. Vanaf nu zou alles met volle kracht vooruit gaan, zonder te struikelen of een stap terug te moeten nemen.
De jongen voelde schijnbaar hetzelfde want hij keek vol genegenheid naar het meisje. Ze pakten elkaars handen. Een onbekend gevoel van adrenaline en kracht schoot door hun lichaam.
“Weet je?” zei de jongen. Het meisje schudde haar hoofd, ze wist niet wat hij wou zeggen, maar eigenlijk maakte het haar niet veel uit – ze voelde zich zo gelukkig op dat moment, ze had het idee de hele wereld aan te kunnen indien nodig. “Jij… jij bent het liefste gewone meisje dat ik ooit heb ontmoet,” vertelde de jongen.
Het meisje kon haar geluk niet op en drukte zich tegen de jongen aan. Ze snoof zijn geur op, voelde zijn lichaam, was zich bewust van het bijzondere tussen hun twee. De jongen beantwoordde de knuffel door haar nog steviger tegen zich aan te drukken.
Met zijn grote, zachte handen woelde hij door haar bruine krullen terwijl de zon scheen voor hen twee.
“Wat houd ik toch van gewone dagen,” verzuchtte het meisje ten slotte. De jongen maakte een instemmend geluidje. Hij was het er mee eens, zonder de gewone dagen had hij dit meisje nooit ontmoet.
“Wat zouden we toch zonder gewone dagen moeten?” vroeg hij zich af. Het meisje verloste zich een beetje van hem en keek hem aan. “Ik zou het niet weten,” antwoordde ze.
Het voelde alsof ze deze gewone jongen al eeuwen kende. De verbintenis tussen hen was zo puur en vanzelfsprekend dat het gewoon leek.
“Zonder gewone dagen…” begon ze. “Zou ik eeuwig opzoek zijn geweest naar jou, maar had ik je nooit gevonden.”
De gewone jongen keek haar stralend aan en drukte een kus op haar zachte, gewone lippen.
Ze zaten dicht tegen elkaar aan en keken over het meer uit. De zon zakte en verdween, een rood-oranje gloed achterlatend.
De gewone dag liep ten einde, maar voor deze twee, zou het niet meer hetzelfde zijn.

Tranen.

Because from time to time I scare myself and feel this way.




Lullaby of the Eternal Sleep by Liliana Sanches



Een traan in de hoek van mijn oog. Hij vindt zijn weg via mijn wang en neus naar beneden, om vervolgens geluidloos op de grond te vallen.
Het is een traan gevuld met angst. Angst om jou te verliezen. Ik wil je niet kwijt. Maar ik heb het gevoel dat ik je binnenkort wel verlies.
Je verlies tegen mijn wil in. Tegen jouw wil in. Tegen onze wil in.
Ik hou zo van je.
Nog een traan. En nog één. En nog velen meer. Tranen van angst. Tranen omdat ik geen controle heb over het huilen. Tranen omdat ik je niet kwijt wil. Tranen omdat ik je niet wil missen.
Tranen omdat ik van je hou.
Ik wil je niet verliezen.

mijn bezigheid @ werk gister

naast souvenirs verpatsen dan :')

YAAAAAAAAAAY! :D

hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!
hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!
hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!
hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!
hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!hijisaf!

AANSCHOUW:

ik vind hem zo tof geworden <333

heb ik verder nog iets te melden? hmmm.. eigenlijk niet :3

lightbuuuulb.

ik ben zo slim!
ik was net bezig met het zo'n beetje helemaal opnieuw typen van het bericht dat has gone with the wind toen ik bedacht 'laat ik eens bij die updatedinges van blogspot kijken!' en voilaaa daar stond dat ze zsm de verdwenen berichten terug doen :'D

dus, nu weet ik niet meer wat ik hier moet zeggen...

damnyouitunes! om de een of andere vage reden heef itunes heel veel van de nummers die erin stonden gekopiëerd dus nu mag ik die kopiën fijn verwijderen wat veel werk is D:

And it's obvious that you're dying, dying!
yeey, leuk liedje :3
wat zou de wereld toch stil zijn zonder muziek... mijn hoofd trouwens ook, het is net een jukebox xd

ik ben mijn nagels aan het lakkeeeen! -ja ja, dat is héle relevante info.-  weet je wat, ik zal zo wel even een foto maken van alle nagellak die ik heb :'DDD want, dat is ook bést wel veel eigenlijk.. xd

woeps, stiekem was ik de foto alweer vergeten maar hier is 'ie xd:

wooohoooow, tegen me zelf praten-alert. na ja, meer denken, maar dan nog :'D
CRAP I LOST THE GAME!
maar ik praat/denk wel vaker tegen mezelf, ghehe :3 en meestal ook nog in het engels :3
woesj, knallen op de achtergrond D:

ik ben een beetje videoclips aan het doorspitten op zoek naar bruikbaar materiaal xd maar 't is moeilijk te vinden... naja, ik ga wel cola of zoiets halen (:

waaaah.

damnyouwindowsmoviemaker.
ik wil beelden in slowmotion of stilzetten zodat je langer kan zien wat er aan de hand is maar dat gaat niet ;( of het zou moeten kunnen en ik kan gewoon niet vinden hoe het moet wat eigenlijk best irritant is want stiekem ben ik bezig met het maken van een trailer van een verhaal dus hij moet wel mooi worden ;o

wooohoooo
lang leve internet! zonder internet zou ik dit filmpje niet aan het maken zijn én zou ik er niet achter zijn gekomen hoe ik het in slowmotion moet doen :D
nu moet ik op zoek gaan op youtube naar nog meer stukjes film dingesen die ik wil/kan gebruiken want met wat ik nu heb vul ik maar 5 seconden, haha xD
ik heb sowieso nog beelden nog van CHAOS, PANIC en DISASTER en van een jongen en een meisje die samen aan het rennen/vluchten zijn. maar ik kan het niet zo gauw vinden =\ and so the quest for the best (footage) continues!

ya know, ik heb besloten dat ik maar wat creatiever moet worden :3
oftewel: meer schrijven, meer tekenen (leer ik hopelijk ook wat mooie dingen te produceren), meer schilderen (moet hier wel eerst spullen voor inslaan) en ik wou ook nog een soort collagedingietsachtigs maken, maar ik moet nog even kijken hoe of wat (:

en ik wil ook weer meer gaan lezen, maar dat heeft niks met creatief zijn te maken...
vroeger, op de basisschool, was zowat het enige wat ik deed als ik thuis was lezen. ik lag dan altijd op mijn bed urenlang verdiept in een boek. tegenwoordig is er een computer waar ik me urenlang achter verstop. en met al dat schoolwerk en boeken die we voor school moeten lezen heb ik ook minder tijd om boeken te lezen die ik zelf leuk vind...
ik heb echt gigantisch veel boeken...
wacht, ik ga een foto posten van mijn boeken van anderhalf jaar geleden, ondertussen zijn het er weer veel meer :') even zoeken...

moet je nagaan... nu zijn het er dus nóg meer... D:

maaar ik hou gewoon zo van in verhalen/andere werelden kruipen en dan die dingen meemaken/beleven soort van die je in het echt nooit zal meemaken... Ya know what I mean?

Hahahaha, moet je kijken, hier heb ik een foto van mijn filmcollectie van anderhalf jaar geleden XD ik kan je wel zeggen, die is ook héél veel uitgebreid ondertussen...



Eigenlijk ben ik sinds de middelbare school steeds meer cd's en dvd's gaan kopen... Aan het begin van de eerste hoorde ik namelijk 'When you're gone' van Avril Lavigne en toen dacht ik 'moooooooooooi, ik wil hebben!' en toen heb ik dat album gekocht (: Ik kende Avril wel langer, maar had nog geen cd's. En toen volgden Kelly Clarkson, Evanescence, Simple Plan en along the way ben ik dus steeds meer cd's gaan kopen (:

En dvd's die worden steeds goedkoper - wat ik no problemo vind :D - waardoor ik er meer kan kopen, ghehe :3

weet je, dit staat best wel volgeluld met onzin, maar ja. daar is een blog toch wel een beetje voor, of niet soms?

ik had btw nooit gedacht een blog te hebben? ik had altijd zo iets van 'man, da's niks voor mij, dat verwaarloos ik na een paar keer en ik zal er niks zinnigs te melden hebben' dat laatste klopt wel, ghehe :'D en dat verwaarlozen valt tot nu toe best wel mee... we zullen wel zien wat er in de toekomst gebeurt (:

okee,

laat ik maar stoppen en even snel verder schrijven aan mijn verhaal en dan even wiskunde maken (maar ik weet niet wat er gemaakt moet worden), ak leren, maatschappijleer en geschiedenis lezen en vást nog wel iets. yep, i know, big issue bij mij = uitstelprobleem. ik word daar soms toch zoooo blij van ><

naja, morgen Scream 2&3 kijken, naar 't dorp, school, en dan in omgekeerde volgorde, dat wel en naja, whatever (:

x.

Mooi Zwart Water.

nog een verhaaltje, ghehe :3

Sleeping Ocean by Liliana Sanches

Mooi zwart water. Mooie afgrond. Mooi punt.
Het water in het meer lijkt wel zwart. Mooi zwart water. Net een diepe, oneindige afgrond. Mooie afgrond.
Zal doodgaan pijn doen? Geen idee, ik zal wel zien. Misschien is dit wel het punt waar ik mijn hele leven naar toegeleefd heb. Het punt dat het allemaal ophoudt. Mooi punt om naar toe te leven.
Waarom zijn er zoveel mensen bang voor de dood?
Waarom?
Waarom, waarom, waarom!
Er gebeurt iets en dan, pats, boem, klap! het is afgelopen, is dat nou zo eng? Is dat nou wat mensen zoveel angst aanjaagt? Kom op zeg, er zijn wel ergere dingen in het leven! Wees blij dat het op die manier gaat en niet veel ingewikkelder! Misschien komt het door alle poespas om de dood heen dat mensen het zo angstwekkend vinden. Vroeger groeven ze een gat in de grond, lichaam erin, klaar. Verder gingen ze er niet op in, en wat doen wij? Wij huilen eerst, tranen met tuiten, en dan moeten we een begrafenis regelen: uitnodigingen, hapjes, ceremonie, plaats, cremeren of begraven, etc. En dan komt er nog de periode ná de begrafenis of crematie: wie krijgt wat in de erfenis? Wat staat er in het testament van wijlen ‘persoon blabla’? wat gebeurt er met de familie? Wie krijgt de zorg over het graf?
Veel te veel gedoe, voor kennissen en familie is dat toch ook niet fijn?
Misschien komt er wel een eind aan dit toneelstuk op deze plaats om die reden. Omdat er dan een grote kans is, dat ze mij nooit zullen vinden. Wel, niet mijn lichaam, ik ben dan allang niet meer hier. Ik ben allang verdwenen. Mij zullen ze niet vinden. Ze doen een blinde graai, maar weten niet waar ik ben.
Ik hoef slechts één kleine stap in onzichtbare lucht te zetten en dan zijn ze me al kwijt. Zodra ik het wateroppervlakte raak, zullen ze dit omhulsel waarschijnlijk niet terugvinden.
De klap op deze prachtige zwarte vlakte zal de lucht uit me doen persen. Het water zal mijn ledematen laten verkrampen. De wind zuigt mijn ziel uit me. Zuigt mezelf uit me. Water zal mijn longen die al dood zijn binnendringen. Stroomversnellingen trekken mijn lichaam naar beneden. En daar op de bodem zal mijn hart langzamer kloppen, tot het uiteindelijk is gestopt. Maar ik ben er niet meer, o nee, ik ben allang weg. Vertrokken. Weg. Terwijl de rimpelingen van het water langzaam vervagen zal er een alarmbel bij familie gaan rinkelen. Ze beseffen dat ze iets missen, maar ze weten nog niet wat. En daar waar ik heenga, lach ik ze uit. Als ze me echt hadden gekend, hadden ze geweten wat ze misten, hadden ze geweten dat ik een mooie dood zou hebben die zij alleen maar afgrijselijk vinden.
Misschien denken ze dat ik dit doe uit wanhoop. Ze kunnen er niet verder naast zitten. Ik doe dit, omdat ik naar dit punt heb toegeleefd. Dit ongelooflijk mooie punt. Het punt waar alles ophoudt. Voor mij. Misschien zelfs voor een paar anderen. Maar ik zal rust vinden.
Waar?
Geen idee.
Misschien in hemelse paradijzen. Misschien in een goot. Of ergens daar: hoog in de lucht, tussen de fluweelzachte wolken.
Nog even en ik sta hier niet meer. Hier op de rand van die mooie, mooie afgrond. Op de rand tussen leven en dood. Voordat ik het prachtige zwarte water doe golven en rimpelen met mijn val.
De wind speelt met me. Ik word me steeds minder bewust van alles. Van dit leven. Van deze mooie afgrond. Het beeldschone zwarte water. En minder bewust van dit prachtige punt waarop mijn eind verandert in een nieuw begin.
Ik zet de stap waar ik zolang naar verlangde.
De klap op het water perst alle lucht uit mijn omhulsel.
Het water verkrampt mijn slappe ledematen.
De wind zuigt het laatste restje van mijn ziel uit me.
De wind zuigt mezelf uit me.
Het water dring mijn longen die al dood zijn door de kou binnen.
De stroomversnellingen trekken het lege lichaam naar beneden.
En daar, op de bodem, begint mijn hart langzamer te kloppen, tot het eindelijk stopt.
Maar ik ben er niet meer.
Allang niet meer.
Ik was er al niet meer voor ik de stap zette.
Ik ben er niet meer.

Ik ben allang niet meer.
Vertrokken.
Weg.

Verscheurd vanbinnen.

Death of a Princess by Liliana Sanches.

  

Machteloos.
Ik schreeuw het uit. Niemand die me hoort. Niemand die me ziet. Ben compleet alleen. Ik wil harder gillen, schreeuwen, huilen. Maar het heeft allemaal geen zin. Niks heeft meer zin. Er zal namelijk niks veranderen. Ooit was ik gelukkig. Ooit kon ik het allemaal nog aan. Nu niet meer. Het is me allemaal teveel geworden.

Ik ren door het bos zo hard als ik kan. Een steek in mijn zij maar ik ben niet te stoppen. Niemand die omkijkt. Niemand die me ziet. Mijn blote voeten lijken nauwelijks de met mos bedekte bodem aan te raken.

Plotseling rem ik. Rennen heeft geen zin. Het gevoel van onmacht zal blijven. Het gevoel zal onmogelijk van mijn beenderen weg te schrapen zijn. De rust zal nooit wederkeren in dit hoofd. Langzaam laat ik me vallen op me knieën. Het water in het meer weerspiegelt hoe ik eruitzie. Maar niet hoe verschrikkelijk ik me voel. Een traan sluipt via mijn wang naar beneden en laat zich met een zachte plons in het water vallen. De traan doet het water zachtjes golven en er ontstaan kringen, die klein beginnen, groot worden, en uiteindelijk verdwijnen. Net zoals alles wat leeft. Uiteindelijk zal er niks meer overblijven.

Ooit dacht ik dat ik wist wat er in de wereld omging. Ooit dacht ik dat ik wist wat ware liefde was. Maar dat alles is veranderd door één klein zinnetje. Een zinnetje van slechts vier woorden groot. In totaal twaalf letters. Nooit had ik gedacht dat die twaalf letters samen in dat zinnetje me zo diep konden raken en kapotmaken. Toch gebeurde het. Het raakte me. Diep in mijn hart, en begon me langzaam uiteen te scheuren tot ik niet meer verderkon van verdriet. Niet meer verder kon door het gevoel van machteloosheid dat kort daarna zijn plaats naast het verdriet innam. Machteloosheid omdat ik de waarheid niet kon veranderen, omdat ik er nooit voor had konnen zorgen dat het anders zou lopen, omdat dit mijn lot was.

stiekemweetiknietmeerwatdiewoordjeszijn... wantdithebikin2008geschreven

wooohoooo.

stiekem heb ik helemaal geen idee waar deze post over zal gaan, maar Aranka vroeg wanneer ik weer iets ging posten en toen ging ik kijken wanneer de laatste was en kwam ik erachter dat die van 3 mei was en da's toch eigenlijk best soort van lang geleden? dus ben ik hier maar onzin aan het lullen (:

She told me, and I happened to believe her too
Jeej, ik hou van The Fray <3

Lightbuuuulb. ik ga vertellen over de rare dingen die ik soms denk :3

Hoooooold your breath, till it's oooover!

Okee, daar denk ik niet aan, maar dat werd daarnet even vaak herhaal in het liedje :3
dus rare dingen waar ik over denk :'D
ik denk dat hetgene in het leven waar ik vaakste van denk "Why the hell is dat zo?" is het feit dat ik in dit lichaam vastzit. Ik zie anderen, maar mezelf niet (helemaal). Ik kan alleen in mijn eigen hoofd kijken en ik bekijk de wereld vanuit één bepaald oogpunt. Ik zit vast D:
da's toch hartstikke maf als je erover nadenkt?
van al die weetikhoeveelmenseneropdieaarderondlopen ben jij uitgekozen jij. zit je in jouw lichaam, kijk je door jouw ogen en denk je met jouw hersenen.

random info: woohoo, ik ben vandaag 2 jaar mod!

Maaar over dat denk ik dus na als ik een beetje doelloos, verveeld, etc. ben :'DD
hmmm... en nu?

ik zat erover te denken om hier misschien een keertje een kort verhaal/gedicht iets te plaatsen, maar ik weet niet welke, ghehe :'D

Don't talk
Don't say a thing
Because your eyes, they tell me more
Than your words
Ungodly Hour <333


hahahaha:

okee.
volgens mij. is deze post best vaaaag.

woooow, ik lees net echt iets =\
fak, ik kan het niet meer vinden, even wachten...
FOUND IT! klik!
men, het lijkt me echt verchrikkelijk daar te wonen D:

zoooo. dat was geloof ik wel genoeg doelloos gedinges dus ik ga stoppen en schrijven of zoiets. heel misschien ene beetje wiskunde maken, maar dat zie ik nog wel...
x.

Breaking news D:

Vandaag ben ik mijn goed-georganiseerde rotzooi toch maar gaan opruimen na veel gezeur van m'n ouders :')
ik heb geen idee wanneer de laatste keer was dat ik m'n kamer heb opgeruimd... in ieder geval lang geleden :'D tussendoor heeft m'n moeder het wel eens opgeruimd, maar na twee dagen was het dan weer een rommel :')

BEFORE.

AFTER.

weirdness.

Ik heb vannacht echt raar en veel gedroomd :'DD
ik weet niet echt in welke volgorde ik heb gedroomd, aber gut.

Droooom 1.
Ik zat naast Michael en ik vroeg hem welke kleur nagellak ik op moest doen. Hij gaf geen antwoord.

Droooom 2.
Fons, Michael, Kim en ik zouden naar het feest van Niels gaan en we hadden afgesproken om samen vanaf school te fietsen. Maar opeens werd ik door mijn moeder gebracht en toen we langs school reden, zag ik Kim en Michael naar het gebouw toe lopen. Ik kwam tegelijk met Soshannah bij Niels aan (zijn feest was ineens thuis ipv bij een steiger). Niet veel daarna kwamen Kim en Michael aan (geen idee waar Fons was gebleven) en toen vertelden ze dat Michael in de school opgesloten had gezeten en dat Kim hem was komen redden en dat er water in de school was of zo.
Toen konden we broodjes eten, dus ik ging een broodje met hagelslag klaarmaken. Opeens lag Soshannah met haar hoofd op Niels' schoot (die een vriendin heeft) en verder weet ik niet meer wat er gebeurde.

Droooom 3.
Ik weet niet meer precies wat er gebeurde, maar volgens mij had het te maken met zwemmen...

Droooom 4.
Volgens mij heb ik ook nog iets over Aranka gedroomd... D:

deze vind ik zo mooi <3



...

And I
Just wish that I didn't feel
Like there was something I missed
[...]
And I'd give it all away
Just to have somewhere to go to
Give it all away
To have someone to come home to
Linkin Park - My December

ik voel me de afgelopen week zo vaaaag
en ik weet niet waar het zo *poef* ineens vandaan is gekomen =\






nu ga ik eventjes Pretty Little Liars kijken, misschien heb ik zo nog iets anders te melden.
x.

(: